من از دوران راهنمایی شریعتی‌خوان و سروش‌دوست بودم و بار مسئولیت یه جهان رو رو دوشای ظریفم حس می‌کردم و هر برگی از درخت که میفتاد رو نشونه‌ای از تجلی یار می‌دیدم که فقط اولی‌الابصار سعادت فهمیدنش رو دارن و در عوالم دیگری جز عوالم امروزم سیر می‌کردم و در یک کلمه به خودم اجازۀ راحت بودن نمی‌دادم. این احوالات تا دبیرستان کش پیدا کرد و سال دوم بود که امیر هم‌کلاسیم شد. برخلافِ اون روزای من، اون یه بچۀ شاد و بازیگوش و حتی تا حدی تو بعضی کارا مث رفتار با معلما انفجار اطلاعات و تصور بدبختی و تنهایی مدرن
فیلم پیانیست و یک سکانس وحشتناک
سرفصل های کتابچه زندگی
رو ,عوالم ,اون ,می‌کردم ,یه ,هم‌کلاسیم ,و در ,می‌کردم و ,دوم بود ,سال دوم ,و سال
درباره این سایت